Uczymy się o chorobach: arytmia

Arytmie to zaburzenia rytmu pracy serca, polegające na tym, ze skurcze mięśnia sercowego są nieregularne (ich częstotliwość wygodzi poza zakres 60-100 uderzeń na minutę). Może, choć nie musi być zagrożeniem dla życia.

Arytmia jest objawem rożnych zmian w sercu lub zaburzeń ogólnoustrojowych. Przyczyną arytmii może być nieprawidłowe funkcjonowanie węzła zatokowego, który odpowiada za wyznaczanie normalnego rytmu pracy serca. Zaburzenia rytmu serca mogą powstawać w przypadku zaburzeń wytwarzania i przewodzenia impulsów elektrycznych , które powstają w węźle zatokowym, utworzonym przez wyspecjalizowane komórki, mieszczące się w prawym przedsionku serca. Te właśnie bodźce wywołują skurcze mięśnia sercowego.

Zmiany rytmu serca mogą polegać na:

• przyspieszeniu podstawowego rytmu serca, powyżej 100 uderzeń na minutę (tachykardia);

• spowolnieniu rytmu serca, poniżej 60 uderzeń (rzadkoskurcz, poniżej 50 uderzeń – bradykardia).

Tachykardia może być niebezpieczna, kiedy spowodowana jest nieprawidłowo szybką aktywnością elektryczną. Kiedy komory serca pracują w tak szybkim tempie przez dłuższy czas mogą pojawić się szkodliwe skutki. Niektórzy takie przyspieszenie odczuwają jako mocne bicie serca (tzw. kołatanie). Większość tachykardii nie jest jednak groźna, często wywołuje ją podwyższenie poziomu adrenaliny. Częstoskurcze występują częściej od rzadkoskurczy.

Oba rodzaje arytmii mogą mieć charakter stały lub napadowy i powstawać w przedsionkach lub w komorach. Niebezpieczniejsze są arytmie komorowe, które jeśli przybiorą postać migotania komór i nie zostanie natychmiast przeprowadzona akcja reanimacyjna, prowadzą do śmierci.

Arytmie mogą występować u osób chorych na schorzenia serca i układu krążenia takie jak m.in.: wady zastawkowe serca, chorobę niedokrwienną serca, kardiomiopatię, zapalenie osierdzi czy niewydolność krążenia, także w przypadku zawału serca. Sprzyjają jej również zaburzenia takie jak nadczynność lub niedoczynność tarczycy, przysadki mózgowej czy kory nadnerczy, zaburzenia w składzie elektrolitycznym krwi (zbyt duże lub zbyt małe stężenie sodu, potasu lub magnezu), zaburzenia gospodarki hormonalnej, stres, nadużywanie używek, niektóre leki.

Objawy

Tachykardia może być odczuwana jako kołatanie, pulsowanie w szyi, nieprzyjemne i szybkie bicie serca. Może jej towarzyszyć osłabienie, omdlenia, pot, zawroty głowy, obniżone ciśnienie krwi. Bradykardii z kolei towarzyszą takie objawy jak zmęczenie, duszności, omdlewanie, uczucie pustki w głowie.

Rozpoznanie

Diagnostyka arytmii powinna odbywać się w warunkach szpitalnych. Można wykryć ją np. przez badanie stetoskopem lub pośrednio przez badanie tętna obwodowego. Te sposoby wskazują na nieprawidłowy rytm, nie wykrywają jednak konkretnych arytmii. Do oceny rytmu serca służy elektrokardiogram, a do wykrywania krótkotrwałych, nieprzewidywalnych arytmii – monitorowanie holterowskie (ciągły, 24-godzinny zapis EKG).

Leczenie arytmii

Terapia zależy od rodzaju zaburzeń rytmu serca, a także od wieku i kondycji chorego. Dobór właściwych leków wymaga wnikliwej analizy stanu pacjenta, ponieważ mogą one powodować niepożądane skutki uboczne. Oprócz leczenia farmakologicznego, stosowane są także terapie elektrycznością (np. kardiowersja, defibrylacja, kardiostymulacja). W przypadku bradykardii z powodu przedawkowania leków, oraz przy zawale serca stosuje się czasowo rozruszniki serca (kardiostymulacja). Rozrusznik jest wszczepiany na stałe w przypadku niemożliwości usunięcia u pacjenta schorzenia będącego przyczyną rzadkoskurczu.

Słowa kluczowe (tagi) dla tego artykułu:
Uczymy się o chorobach, choroby, leki, medycyna, zdrowie

Podobne artykuły/wiadomości: Jesienno-zimowe huśtawki nastrojów: jak z nimi walczyć? Jak objawia się depresja? Rak płuc: przebieg zależy od płci Jakie są przyczyny chrapania? Jak złagodzić nadpobudliwość u dzieci?

Podziel się artykułem Share   Artykuł został opracowany przez: BycSeniorem.pl