Uczymy się o chorobach : osteoporoza

Choroba ta charakteryzuje się postępującym ubytkiem masy kostnej i większą podatnością na złamania. Występuje przede wszystkim w starszym wieku.

W osteoporozie proces utraty kości przeważa nad procesem jej tworzenia. Kości staja się cienkie i słabe. Są też kruche i łatwo się łamią. Najczęściej procesy te zaczynają się w kręgosłupie.

Przyczyną osteoporozy może być brak aktywności fizycznej, zaburzenia hormonalne czy duży niedobór składników mineralnych w organizmie. Grupy najbardziej narażone na tę chorobę to osoby starsze i kobiety w okresie menopauzy.

Czynnikami ryzyka osteoporozy są zmiany hormonalne (zaburzenia miesiączkowania, obniżony poziom estrogenu po menopauzie, niski poziom testosteronu u mężczyzn), anoreksja, niedobór wapnia i witaminy D w diecie, stosowanie niektórych leków (np. przeciwpadaczkowych), papierosy i alkohol, unieruchomienie w łóżku z powodu choroby, brak aktywności fizycznej.

Objawy

W początkowej fazie osteoporoza przebiega bezobjawowo. Często pierwszym objawem jest ból pleców, gdyż w kościach kręgosłupa często zaczyna się choroba. Może towarzyszyć jej nadmierna kifoza piersiowa (tzw. garb starszy) oraz obniżenie wzrostu przy złamaniach kompresyjnych kręgów. Pierwsze objawy pozwalające na rozpoznanie osteoporozy to jednak najczęściej załamania kości przy niewielkich urazach (np. podparcie ręką przy upadku powodujące złamanie nadgarstka).

Najniebezpieczniejsze są złamania kości udowej. Bardzo często łamie się kość ramienna.

Rozpoznanie

Do rozpoznania osteoporozy służy badanie densytometryczne kośćca. Określa ono gęstość mineralną kości. Ocenia się zwykle gęstość odcinków układu kostnego najczęściej ulegających złamaniom, czyli szyjki udowej, odcinka lędźwiowego-krzyżowego kręgosłupa i dalszego odcinka części promieniowej.

Jak leczyć?

Leczenie osteoporozy ma prowadzić do zapobiegania złamaniom kości. Osiąga się to zwiększając masę kostną, zapobiegając jej ubytkowi i poprawiając jej wewnętrzną strukturę.

Istnieją dwie metody leczenia choroby: pobudzanie osteoblastów (tworzenie tkanki kostnej) oraz hamowanie osteoklastów (hamowanie ubytku kości). Wybierając jedna z metod leczenia, najpierw określa się parametry metabolizmu tkanki kostnej i typ ubytku kości. W leczeniu osteoporozy stosuje się leki takie jak m.in.: bisfosfoniany, preparaty wapnia, preparaty witaminy D, fluorki, kalcytoninę, raloksifen, ranelinian strontu i teryparatyd.

Ważną rolę w leczeniu tej choroby odgrywa fizjoterapia. Stosuje się m.in. masaże, elektroterapię, ćwiczenia oporowe, ćwiczenia mięśni posturalnych, naukę prawidłowej postawy.

U osób, które zagrożone są wystąpieniem osteoporozy stosuje się profilaktykę, polegającą na usunięciu albo minimalizacji czynników prowadzących do tej choroby. Uzupełnia się także niedobory wapnia, witaminy D oraz białka. Szczególnie kobietom przed menopauzą zaleca się uprawianie sportu dla wzmocnienia kości i mięśni odpowiedzialnych za stabilną postawę.

Słowa kluczowe (tagi) dla tego artykułu:
Uczymy się o chorobach, choroby, leki, medycyna, zdrowie

Podobne artykuły/wiadomości: Choroba Alzheimera: zachorowalność zależna od genu? "Sieć Życia" Lifenet działa w Polsce już 6 lat Sport to zdrowie Poznajmemy choroby: Osteoporoza Otyłość - choroba cywilizacyjna XXI wieku

Podziel się artykułem Share   Artykuł został opracowany przez: BycSeniorem.pl