Uczymy się o chorobach: Choroba Leśniowskiego-Crohna

Niestety, pomimo postępu medycyny w wielu przypadkach nie potrafimy wyleczyć choroby, a jedynie ją powstrzymywać i zwalczać objawy. Jedną z takich chorób jest choroba Leśniowskiego-Crohna, na którą z roku na rok choruje coraz więcej Polaków.  Czego dotyczy, jakie są jej przyczyny i objawy, jak ją zdiagnozować, a w końcu jak przebiega jej leczenie?

Choroba Leśniowskiego i Chrohna to nieswoiste zapalenie jelita, mające przewlekły charakter z okresami zaostrzeń i remisji. Zmiany zapalne mogą dotyczyć każdego odcinka przewodu pokarmowego – od jamy ustnej aż do odbytnicy.  Charakteryzuje się występowaniem zmian w błonie śluzowej w obrębie jelit, co powoduje utrudnienia w przechodzeniu treści pokarmowej. Najczęściej schorzenie dotyka jelita krętego. Rzadziej, choroba dotyka równocześnie jelita cienkiego i grubego oraz samego jelita grubego. Do wyjątków należy zajęcia górnego odcinka przewodu pokarmowego lub wyrostka robaczkowego.

Występuje głównie u osób młodych zarówno kobiet jak i mężczyzn, w przedziale wiekowym od 15 do 30 roku życia. Pojawić się może jednak w każdym wieku, z drugim szczytem występowania pomiędzy 50 –  70 rokiem życia. Zachorowalność na chorobę u osób poniżej 18 roku życia, szacuje się na około 10 % przypadków. 

Przyczyny i diagnoza 

Przyczyny choroby nie są do końca znane, jednak wśród czynników biorących udział w jej powstawaniu wymienić można m.in. obciążenia genetyczne, bakterie jelitowe, wzrost aktywności limfocytów T (krwinek białych, odpowiedzialnych za odpowiedź immunologiczną organizmu), przyjmowanie doustnie środków antykoncepcyjnych czy palenie papierosów.

Niestety, często występują objawy niespecyficzne, co utrudnia postawienie prawidłowej diagnozy. 
W celu właściwej diagnostyki, lekarz może zlecić wykonanie szeregu badań takich, jak: USG i tomografię jamy brzusznej, badanie endoskopowe, badanie radiologiczne z podaniem kontrastu, badanie histologiczne wycinka jelita.

Objawy

U osób cierpiących na chorobę obserwuje się m.in. gorączkę, osłabienie, zmniejszenie masy ciała, biegunki oraz bóle brzucha. Często występuje również brak łaknienia, któremu towarzyszą nudności oraz wymioty. Pojawić się mogą również krwawienia z odbytu. U dzieci w wyniku niedożywienia zaobserwować można np. opóźnione dojrzewanie płciowe oraz zahamowanie wzrastania.

Objawy miejscowe zależą przede wszystkim od lokalizacji, rozległości oraz stopnia zaawansowania zmian w przewodzie pokarmowym.

Leczenie

Chorzy powinni być pod stałą opieką specjalisty. Niestety, całkowite wyleczenie choroby jest praktycznie niemożliwe. Leczenie jest długotrwałe i polega przede wszystkim na łagodzeniu przebiegu zaostrzeń oraz zapobieganiu nawrotom. Zaleca się wówczas oszczędny tryb życia, unikanie stresu oraz leżenie w łóżku w okresie zaostrzeń. Leczenie farmakologiczne obejmuje stosowanie glikokortykosteroidów (hydrokortyzon, prednizon) oraz aminosalicylany (sulfasalazyna i jej pochodna mesalazyna) podawanych doustnie. Stosuje się również leki immunosupresyjne (azatiopryna). Poza standardowym leczeniem farmakologicznym zaleca się stosowanie prebiotyków (czyli naturalnych wyciągów roślinnych, wspomagających układ immunologiczny) oraz priobotyków (czyli pożytecznych żywych drobnoustrojów). Leki należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. Warto pamiętać, że intensywne leczenie w okresie remisji jest najskuteczniejszą metodą zapobiegania nawrotom choroby.

Czasami schorzenie może przybrać przewlekłą agresywną postać, co wymaga intensywnego leczenia, a niekiedy nawet licznych zabiegów operacyjnych dotyczących powikłań w postaci niedrożności jelit, niedrożności przewodu pokarmowego, przedziurawienia jelita, masowych krwawień, przetoków czy ropni grożących rozlaniem.  Nieleczona prowadzi do niedrożności jelit.

Dieta

Osobom cierpiącym na chorobę zaleca się stosowanie diety bogatej w białko, kwas foliowy, żelazo oraz witamy, a ubogiej w tłuszcze i błonnik. Dlatego wśród zalecanych produktów wymienić można: makarony, kasze, ryż, ziemniaki, ryby, jaja, masło oraz warzywa i owoce. Posiłki przyjmowane powinny być często i regularnie (4-6 w ciągu dnia). Chorym zaleca się również zaprzestanie palenia papierosów ( z powodu niekorzystnego wpływu na przebieg choroby).

Słowa kluczowe (tagi) dla tego artykułu:
Uczymy się o chorobach, choroby, zdrowie

Podobne artykuły/wiadomości: Dobroczynne bakterie priobiotyczne Program "Siła Serca": zdrowe produkty dla Twojego serca Żurawina amerykańska: lecznicze właściwości małych owoców Latanie bezpieczne dla chorych na serce. Pod pewnymi warunkami Choroba Alzheimera: zachorowalność zależna od genu?

Podziel się artykułem Share   Artykuł został opracowany przez: BycSeniorem.pl